(...)

İpi kopmuş eski kayıklar gibi dalgalara binerim

hazan sarısı mısralar gelir aklıma

bir mangalın alevinden geriye kül kalırım

çay gibi demlenirim alaca şafakta

düşlerim yorgun kederliyim..

ey insanlar,şu umursamaz hallerinizle

ne kadar da bedbahtsınız ve ne kadar da yalnız

unutulmuş kurşun yaraları vücudunuzda

gazilik madalyası gibi durur

bir bilinmez nedenle mağrur

ve yine akşam olur

dehşetli bir karanlıktır inen,ışıklarla donatılmış

dün,bu gün ve yarın

yeşil,parlak bir saten üzerine koyulup satılmış

ne tuhaf,ne tuhaf

istasyonlarda kilitlenmiş kuvvacı katarları

nerede zeybek dansları

ağzı köpürmüş,yeleleri savrulan

ve hırsından gözleri ayrılan

tere kesilmiş atları ve aya ışık veren kılıçları?

yar !

ah yar, kızıl saçlarında yanar tenim

dalgalara binerim,dalgalara binerim

ipi kopmuş kayıklar gibi