ETA kırk yılı aşkındır İspanya’da BASK bölgesinin bağımsızlığı için mücadele ediyordu. Bu süre içinde 864 kişi öldü.

Rakamı bir kez daha okuyun isterseniz..864.. Bizde PKK’ nın 40 yıldır terör estirdiğini hatırlayın..73 Bin terör eyleminin ardında bıraktığı 43 bin PKK’ lı öldü. Asker-polis-korucu 8 bin insan öldürüldü. 5700 Sivil öldü !

ETA 2011’ de silah bıraktı ( 20 Ekim 2011 ). Daha sonra tamamen silahsızlanacağını deklare etti. Kendisini de feshetti. Bütün bunlara rağmen İspanya hükümeti; “ETA’yla ilgili tutumumuz değişmeyecek “ dedi. Eski bir ETA üyesinin televizyona çıkarılması tepkiyle karşılandı. Af  ilan edilmedi.

İspanya’da hiç kimse “ Onlara dokunmayın “ demedi. Hiç kimse, ETA’nın Şivan Perver’ini getirip onunla şarkılar söylemedi. Şapkasını düzeltmedi. El ele tutuşmadı.

İspanya’da devlet..Biz de.

İspanya’da hiç kimse anayasasını değiştirip federatif yapılanma için Anayasa’dan  İspanyol kelimesini çıkarmayı tasarlamadı. Bağımsızlık marşını kısıtlayıp andını kaldırmadı. Hiç kimse “ Bana İspanyol bayrağı gösterip durmayın..” demedi. Bir iç savaş yaşadı İspanya. Acısını bilir. Bu iç savaşını anlatan tablolar, besteler, marşlar  burada yaşanan trajediyi yansıtır bize.

“Demokratikleşme “ diyerek hiç kimse bir af düşünmesin. Silah bırakacak bırakır. Gelir teslim olur !

Cıvıklığın, yeni çözüm (!) süreçlerinin anlamı yok. Devlet gibi durun !.. Demokratikleşme tabi ki istiyoruz. Teröre ve teröriste af değil !..Korkmadan yaşamak istiyoruz. Terörden, pandemiden ölmek istemiyoruz. Zehir reçetelerle açlık sınırının altına inmek istemiyoruz.

Laik bir ülke istiyoruz.Yeni FETÖ’ ler değil. Çağdaş bir ülke istiyoruz, siyasal teolojinin hakimiyetini değil. Üretmek istiyoruz, ithal ekonomisi değil. Kamulaştırma istiyoruz, özelleştirme değil. Eğitim istiyoruz, iş istiyoruz !..