Maddi veya manevi, güzel ve keyif verici olan şeylerin pek çoğu, şu 7 kategoriden birine, ikisine, daha fazlasına ve hatta bazen yedisine birden giriyor. Yani (1) Zararlı, (2) Yasak, (3) Günah, (4) Ayıp, (5) Pahalı, (6) Zor veya tehlikeli, (7) Çabuk biter. Güzel olup da bunların herhangi birisine girmeyen çok az şey var. Mesela güzel bir kitap okuyabiliyoruz, çiçek yetiştirebiliyoruz vs. neyse ki. Ama örneğin doğada bir yürüyüş günümüzde büyük şehirde yaşayanlar için en azından zor ve pahalı (ayrıca salgın boyunca tehlikeli ve yasak). İstanbul’da yaşadığımız yıllarda fazla bozulmamış bir doğa parçası bulmak için en az 100-150 km., çoğu zaman daha fazla gidip, bir o kadar da dönmek için 3-400 km. direksiyon sallamak zorunda kalıyorduk. Yani o bile son derece zordur büyük şehirde. Arabayla 5-6 saat, kamu vasıtalarıyla daha uzun süren bir yol. Hele hafta sonu trafiğine kalmışsanız 100 km yolu 6 saatte aldığımız olmuştur. Neymiş efendim, hafta sonu kıra çıkmışız. Birkaç sakin yerimiz vardı ama onlar da sonradan ayak altında kaldı. Üstelik şimdi dostlarla oturup sohbet etmek bile tehlikeli hale geldi. Hayat giderek sevimsiz hale geliyor. Örneğin en leziz yiyecekler, hele yaş ilerledikçe illa ki zararlıdır ve/veya zor bulunur ve mutlaka pahalıdır. Tabii bir de hem pahalı hem de kötü yapılmış olanlar var. Bazıları da günah addedildiği için bulunmaz. Yirmi yıl önce bulabildiğimiz yiyeceklerin bazılarına erişmek artık adeta imkansız, üstelik çok kötü taklitlerini yapıyorlar. Diğer örnekleri siz zaten bilirsiniz. Üç günlük dünyada bir de bunlardan dolayı kısıtlanıyoruz. Gene de her nesil bazılarını aşıyor ama bazı yerlerde manasız ayıplar devam ediyor. Örneğin ninelerimiz, dedelerimiz ayıp diye birbirleriyle arkadaşlık edemediler. Şimdi hiç değilse bu konuda daha bir rahatlık var ama her yerde değil.

.....

Tüm zorluklarına rağmen, hayatımızda daha fazla keyif ve güzellik olmasını mutlaka sağlamalıyız.