Tartışmaların çığırından çıkması önemli ölçüde

KÜLTÜR ÇATIŞMALARINDAN KAYNAKLANIYOR

Bin beş yüz yıl süren yolculuğumuz sırasında birçok kültürle tanıştık. Yerleşik kültürlerden fazlaca etkilendik ki bu normaldir. Bazı kesimlerimiz kültürümüzü az çok muhafaza ederken, bazıları Farsi, Arabi, Slavik ve Bizantin etkiler altına girdiler (farklı eklere takılmayın). Daha sonra Frenk ülkeleri de devreye girdi. Bu kültürlerin hepsi belli taban buldu. Nihayet kendi kültürümüzü canlandırmaya karar verdik ama bu da tepkilere neden oldu. Hem komşularımız hem de Orta Asya’da kalan akrabalarımızdan koptuk. Örneğin, Azeri milletdaşlarımızla yeni kucaklaştık ama İran’daki 40 milyon Türkle ilişkimiz ne kadar zayıf. Bunlar affedilecek şeyler değildir. Acıdır, ahalimizin bir kısmı kültür sorunlarını anlamayan, kişilik sorunu yaşayan, bu alanda bilinçsiz bir kitle. Onun bunun peşine takılıp gidiyorlar. Üstelik okudukça şuursuzlaşanlar da var. Boş yere milli eğitim demiyoruz ama başaramıyoruz. Elbette basın ve televizyonun yanı sıra, liboş bir yazar çevresinin pohpohlanması da buna hizmet ediyor. Kültür cephesinde güçlü değiliz. Şuursuzlaşmaya milliyetçiler de, dinciler de, solcular da düştüler. Aynı yıllarda tuzağa çekildiler. Hızlı nüfus artışı ve şehirleşme belli kesimleri büsbütün köksüz bıraktı. Akıntıda sürüklenirken hangi dala tutunurlarsa diğerlerine şırlamaya başlıyorlar. Ondan yani. Yoksa elbette şuurlu bir kesim var. Her kültürü az çok biliyor, hepsinin müziğini zevkle dinleyebiliyor. Ama düz kafa batıcılar Arap müziği duyunca bozarıyor, katı dinciler batı sinemasını yan gözle seyrediyor vs. Hoşuna gitse bile gizliyor. Bir kişiyi kendi kategorisi dışında varsayınca başlıyor ters bakmaya.

.....

Biraz rahatlasak bu kadar hop oturup hop kalkmayacağız.