Nedir bu suskun bayramlık,

kim nerede yüzünü dönmüş hayata?

ne kanun ne keman ne de gırnata

bir dirhem bile kıpırdatmıyor yüreğimizi

Nasıl üfledik, nasıl dağıttık hayatlarımızı?

kelebekli kuşlu rüyalar yok artık

Yorulduk belki düş kurmaktan

o kadar çok şey yitirdik ki

yaraların üstüne koyamadık gülüşleri

bayram dolsun diye açıyorum pencerelerimi

naif hüzünler uçuşuyor sokaklara

Oysa;

sıkabilmeliydik bir kurşun gibi havaya

umudu ve sevgiyi

kumbaralarını açmalıydı heyecanla çocuklar

Vuslatlara merhaba demeliydi gün

nasıl dupduru nasıl durgun hava

bıçak sırtı gibiyiz yaşamaya

takvimler mesele değil

Her gün iliştirir günleri haftaya

dumanı tüten bir ekmek gibi

hasret kaldık sıcacık merhabaya